Исәнме, ямьле яз!

-Тып-тып. Дөрес. Шулай. Мин тамчы булып тамам, гөрләвек булып агам, бөреләрне уятып, агачларга яфраклар бүләк итәм.

-Дөрес. Яз булу бик авыр. Мин синең тамчы булып тамганыңны, бөре булып шытканыңны күзәтеп торганым бар. Синең гөрләвекләрең чылтыр-чылтыр ага, ә инде тамчыларың тып та тып.

-Тып-тып-тып-тып. Мин сезгә ашлык чәчәргә мөмкинлек бирәм. Җирдәге чирәмнәргә башларын калкытырга ярдәм итәм. Барлык дөнья яшел төскә керә. Табигать уяна, табигать яшәрә.

-Шулай була да икән шул. Карлар эри, кошлар җылы яктан сине сагынып кайталар. Менә син нинди зур көчкә ия,яз-матуркай!

-Тып-тып. Анысын син үзең әби-бабаларыңннан сора. Ярыймы?

-Ярый-ярый. Ләкин син яз безнең белән өч ай гына булма, бәлки күбрәк тә бул.

-Тып-тып.Анысы миннән тормый.Табигатьнең үз законы. Ярый, Ризәлә,миңа китәргә кирәк.Сау бул. Киләсе очрашуларга хәтле.

-Сау бул, ямьле яз.

Яз белән менә шулай без бик тиз аерылдык. Язны минем үземнән җибәрәсем килмәде.

Ризәлә Гыйлемханова,

Күгәрчен урта гомуми белем бирү мәктәбе укучысы.