Җан авазы

Әнә кояш җиргә төшкән,

Урман өстен

ялкын иткән,

Кача-поса агачларга

Офык буйлап

китеп бара.

Ә мин, гүя сабый бала,

Чабам-чабам аңа таба,

Шаян кояш көлә-көлә

Алдан бара.

Ә мин аны

тотармын күк,

Ерак түгел төсле ара...

... Ерак түгел

безнең ара юкса...

* * *

Кояш кереп тулган

өйгә,

Каян тапкандыр безне?!

Көнозын сыйлыйм үзен,

Чәй эчәбез бергәләп,

Кояш белән...

икәүләп....

* * *

Тамчыдан күл җыела,

Юкка әйтмәгән халык.

Халыкның хаклыгына,

Яшим хәйраннар калып.

Рәфыйга Ихсанова.

Фото jahero.r