Күңеле изгелектә булганнарны Ходай ташламый

Белгәнебезчә, элек-электән күпләр чит илләргә киткәннәр. Кемдер бәхет эзләп, кемдер төрле яла ягулар, кимсетелүләр нәтиҗәсендә туган туфрак, авылдан аерылып гомер буе туган ягын, авылын, туганнарын сагынып, бер күрүгә тилмереп яшәргә мәҗбүр булган. Күбесе шул ерак җирләрдә мәңгелеккә ятып калганнар.

Бу язмамның герое-авылдашым, өченче буын туганым Әхмәтгали дә ачы язмышка дучар булган. Авыл куштаннары тырышлыгы белән әтиләренә кулак исеме тагыла. Гаиләләре белән авылдан куылалар. Аларны каты сак астында этап белән Урал таулары, урманнары арасында төзелеп ята торган баракларга алып киләләр. Мондагы халыкның күпчелеге татарлар. Режим каты: тәүлеккә 18 әр сәгать эшләтәләр. Тору урыны-агач барак. Ашау-эчү норма буенча. Бер кешегә көнгә 400 грамм кара ипи, чөгендер, бәрәңге, кәбестә, кыяр баландасы. Түзә халык, чөнки аз гына сүз яисә каршылык өчен суд, сәяси статья каралган. Аннан ерак Себер-Колыма...

Шулай көннәр, айлар, еллар уза. Әхмәтгалинең дә солдат хезмәтенә алыныр вакыты җитә. 1940 елның көзендә ул Великие Луки шәһәрендә хезмәт итә башлый. Яшьтән тормышның ачысын-төчесен күреп үскән егет түзә, зарланмый. Ул авылда калган туганнарына берничә хатын җибәрә. Уралда калган әтиләре шул кышта салкын тидереп, үпкәсе шешеп вафат була. 1941 елның маенда Уралдан әнисенең дә вафат булуы хакында кайгылы хәбәр килеп төшә. Авылдашым бик авыр кичерә бу югалтуларны.

Бу язманы тулысынча газетадан укый аласыз.