Назлыгөл батырлыгы-Әкият

Боларның уллары, Назлыгөл тумас борын, бәхет эзләргә дип чыгып киткәннәр. Әти-әнисе улларын уйлап, бик ямансулап кайгырган вакытларында Назлыгөлгә карап юанганнар. Ә Назлыгөлнең абыйларын бер тапкыр да күргәне булмый. Беркөнне аңа әнисе әйтә: "Кызым, синең әле җиде абыең бар",-ди. Кыз шакката. Назлыгөл икенче көнне абыйларын эзләргә чыгып китә. Бара икән, бара икән - каршысында бер ишек пәйда булган. Кыз шунда кергән дә, эндәшә икән: "Ау, ау, монда кеше бармы?" Ә анда бер кеше дә булмаган. Кыз юлын дәвам итә. Җиде көн, җиде төн бара. Менә аның каршысына җиде егет килә чыга. Берсе: "Син кем? Кая барасың?",-дип сорый. Кыз: "Минем җиде абыем бар, алар җиде ел элек бәхет эзләргә дип чыгып киткәннәр",-дип сөйләп китә. Берсе: "Бу бит безнең сеңлебез",-ди. Барысы да бик шатланалар. Ерак юлларны үтеп, туган нигезләренә кайталар. Аларны күргәч, әти-әниләре сөенечләреннән елап җибәрәләр. Шуннан соң бу туганнар бергә-бергә тату гына яши башлыйлар.

Ризәлә Гыйлемханова.

Күгәрчен урта мәктәбенең 6 нчы сыйныф укучысы.