ӘЙТМИМ ӘЛЕ СЕРЕН, ӘЙТМИМЕН...

Эби боти текте кулмэгемэ,

Бизи- бизи текте хэр жоен.

Дога белэн текте, серле итеп,

Жырлый- жырлый текте уз коен.

Эби боти текте сойдергечле,

Соймэгэннэр хэтта сойсен, дип,

Лэйлэ хушсыз калсын сине кургэч,

Мэжнун икэнлеген белсен, дип.

Хуш килде бит эби телэккэе,

Купме гашыйк тынмый жыр койли.

Мэхэббэтнен утларында янам,

Сою канатларым чак койми.

Сойдергечле боти кулмэгемдэ,

Телэмэгэннэр дэ соялэр.

Назлар жыям татлы карашлардан,

Кузен серле, серле, диялэр.

Йозлек белэн туган. Э йозлегем,

Эби ботиендэ саклана.

Сойдерэ дэ хэм соя дэ белэм,

Калганым юк эле чатларда,

Йозлекне бит кирэк акларга!

Эйтмим эле серен беркемгэ дэ,

Хикмэтле сер яши кунелдэ.

Ничэ кулмэк тузды серле генэ,

Шул ук назлар миндэ буген дэ.

Вазыйх Фатыйхов.

Фото с yandex.ru